Waarom luisteren de kinderen nu niet?
Wat je ook doet, wat je ook zegt, het kind luistert voor geen meter. En soms word je daar helemaal gek van. Het maakt niet uit wat je uit de kast haalt, het kind gaat toch zijn eigen gang. Hij begint pas in actie te komen als jij boos wordt en eerlijk gezegd werkt zelfs dat niet altijd.
Hieronder heb ik wat tips opgeschreven, ik hoop dat je er wat aan hebt!
TIP 1, zorg dat je echt contact hebt met de kinderen.
Soms roep je vanuit de keuken iets naar de kinderen. En ze luisteren niet… Dus roep je het nog wat harder. En ze luisteren nog niet… Dus raak je geïrriteerd en zeg je het nog harder. En ze luisteren nog niet… Vervolgens loop je boos de kamer in en houd je een relaas dat je er van baalt dat je alles 100x moet vragen en dat je kinderen nu nooit eens in 1x luisteren. Maar de sleutel zit erin; weet je wel zeker dat het kind jou echt gehoord heeft? Wie heeft er geen kinderen die met open mond en starende ogen naar de tv zitten te kijken of die volkomen opgaan in hun spel?
Zorg er dus eerst voor dat je zeker weet dat het kind je hoort, pas dan kun je weten of het kind niet naar je luistert of dat hij je niet heeft gehoord.
Tip 2, geef kleine en behapbare opdrachten.
‘Doe je schoenen uit op de mat, hang je jas aan de kapstok en breng je tas even naar de keuken.’ Zomaar een zin die je kunt zeggen als het kind uit school komt. Of bij een jonger kind tijdens het ochtendritueel ‘Eerst even je gezicht wassen, dan je kleren aandoen en dan kom je naar beneden om te ontbijten.’ Nou, je kunt er donder op zeggen dat het kind 1 van die 3 opdrachten niet uitvoert.
Is dat onwil? Soms, zeker. Maar het is nog veel vaker onmacht. Veel jonge kinderen, kleuters en peuters kunnen zoveel opdrachten achter elkaar niet onthouden. En mochten ze het al wel kunnen onthouden, is de kans dat ze tussendoor afgeleid raken door iets veel leukers heel groot en zal je opdracht daarom niet uitgevoerd worden.
Zorg er dus voor dat je opdrachten klein en behapbaar zijn.
Tip 3, zorg dat je consequent bent en waarschuw niet eindeloos.
Waarom luistert het kind pas na 35x vragen? Omdat het dus de kans krijgt om het 35x niet te doen. Waarom zou het kind reageren als hij weet dat je het toch nog tig keer gaat vragen? En als je tot 3 telt, waarom komt het kind dan altijd pas bij de derde tel? Omdat het kind dondersgoed weet dat er bij 1 en 2 nog helemaal niets gebeurt. He t kind weet inmiddels (want het is al heel vaak zo gegaan) dat hij pas echt tot actie hoeft over te gaan als jij boos wordt.
Het is voor het kind heel logisch dat jij alles 100 x herhaalt. Dat doe je namelijk altijd en ze weten ook precies wanneer het serieus wordt. Op dat moment ben je heel duidelijk en trek je een grens. Dus waarom ben je niet gewoon duidelijk vanaf het eerste moment? Nu wacht je met duidelijk zijn totdat je volledig geïrriteerd bent en dat is het moment dat je dus flipt en dingen gaat zeggen die je beter niet kunt zeggen en waar je achteraf van baalt.
Ga niet loos lopen dreigen met allerlei maatregelen als je ze toch pas gaat uitvoeren als je écht kwaad bent. Zorg dat je je grenzen aangeeft en duidelijk laat weten wat je van de kinderen verwacht, vóórdat je dusdanig kwaad bent dat je het niet meer op een normale manier kunt doen.
En ik weet het, dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Je vervalt heel snel toch in je oude patronen, juist als de stress toeslaat.
Tip 4, geef aan wat je wel wil.
Niet op de bank springen, niet rennen in huis, niet stampen op de trap, niet… niet… Hoor je het jezelf zeggen? Je voelt je soms net een politieagent, gek word je ervan. En helpt het? Nee, het helpt NIET ;). En dat is logisch. Kinderen horen het woordje niet vaak niet. Sterker nog, je brengt ze soms zelfs op ideeën. Denk maar eens niet aan een roze olifant… Waar dacht je aan? Precies Kinderen kennen, ook niet nadat je het al 33 keer verteld hebt, geen alternatieven voor hun gedrag. Ze kunnen zelf (nog) niet bedenken wat ze anders kunnen doen. Wanneer jij het kind vertelt wat hij allemaal niet mag, weet hij nog steeds niet wat hij dan wel kan doen. En dat zorgt ervoor dat je kind al heel snel toch weer in zijn oude gedrag vervalt en dus niet naar je luistert.
Formuleer het dus ook eens positief, voelt fijner en levert tegelijk veel meer op!
Tip 5, zorg dat je verwachtingspatroon past bij de leeftijd en het karakter van de kinderen.
‘Ja, hij snapt toch ook wel dat dat niet kan?’ ‘Ik heb al 10x gezegd dat hij niet in die kast mag komen, maar hij doet het toch’ ‘waarom doet hij toch altijd zo dwars’ ‘Laat hij nou alweer zijn beker vallen, als hij nou gewoon eens op zou letten’ Herkenbaar ?
We vergeten soms hoe klein de kinderen zijn en dat je sommige dingen nog niet van je kind mag verwachten? Een jong kind overziet een situatie niet, handelt impulsief, uit enthousiasme en denkt niet na voordat hij iets doet.
We zouden dat wel graag anders willen, dat zou een hoop last schelen. Maar we vergeten regelmatig dat een kind gewoon een heleboel nog moet leren…
En zelfs als je het kind gewaarschuwd hebt of het gisteren en eergisteren en de dag daarvoor ook al gezegd hebt en het kind het echt zou moeten, dan kan een kind het op het moment supreme alsnog vergeten. Niet omdat hij niet naar je wil luisteren, maar puur omdat hetgeen wat zijn aandacht op dat moment trekt op dat moment belangrijker is dan jouw nee of jouw wijzende vingertje.
Natuurlijk, het kind moet het leren. Maar besef dat hij het nog moet leren.
Zorg er dus voor dat je verwachtingspatroon past bij de leeftijd en het karakter van je kind.
Tip 6, gebruik humor en maak het leuk.
Kinderen willen het liefst de hele dag spelen. Maak daar gebruik van, juist op de momenten dat je iets van je kinderen verwacht. Wanneer je van kleine dingen een grapje maakt of een spelletje, vindt je kind het veel leuker om mee te doen.
‘Kijken wie er eerder boven is, jij of Jessica!’ geeft een kind al veel meer reden om naar boven te racen, dan ‘Het is bedtijd, hup naar boven.
Tip 7, waardeer de momenten waarop de kinderen wel luisteren.
We zijn snel geneigd om de focus te leggen op de dingen die het kind niet wil. Daardoor is het heel gewoon geworden dat we steeds maar benoemen wanneer het kind niet luistert en dat je dat zo vervelend vindt. Aan de andere kant vergeten we vaak te benoemen wanneer het kind wel luistert, want dat vinden we gewoon. Zo hoort het nu eenmaal.
Om daar je waardering voor uit te spreken vinden we gek. Toch kan het heel erg helpen. Door af en toe eens even te zeggen: ‘Wat fijn dat je in 1x doet wat Jessica vraagt, dan kunnen we lekker opschieten en is er misschien zelfs nog wel tijd om een verhaaltje voor te lezen.’
Kleine moeite, maar het loont. Het kind zal namelijk sneller geneigd zijn om dat gedrag vaker te laten zien.
Tip 8, blijf rustig
Zeg eens eerlijk. Als er iemand tegen jou staat te schreeuwen? Wat is dan jouw eerste reactie? Ga je dan keurig netjes naar die ander luisteren? Of steek je een denkbeeldige middelvinger omhoog en denk je, ‘zoek jij het even lekker uit’? Precies. Je gaat niet beter luisteren als er iemand naar je schreeuwt. Dat heeft dus geen enkel effect. Of eigenlijk wel, maar dan een averechts effect. Er kunnen namelijk een aantal dingen gebeuren:
1. Je denkt: zoek het uit en je gaat je eigen gang
2. Je wordt zelf ook boos
3. Je voelt je klein worden en in een hoek gedrukt worden.
En dat geldt dus ook voor het kind. Net zoals jij het niet tof vindt als er iemand tegen je schreeuwt, net zomin vindt jouw kind het fijn als er tegen hem geschreeuwd wordt. Je bereikt het meest als je rustig blijft.
Misschien is het ook een idee om eens een in de bibliotheek op zoek te gaan naar boekjes.
Zo heb je van Kathleen Amant de boekjes van Anna. Je hebt hier titels zoals:
– Niet slaan, Anna
– Niet bijten, Anna
